Technologia uprawy traw pastewnych i ich wykorzystania

Zastosowanie mieszanek:

Mieszanki traw BG Milkway firmy Barenbrug w zależności od składu gatunkowego mogą być użytkowane pastwiskowo, wykorzystywane do skarmiania w formie zielonki, do zbioru na sianokiszonkę lub siano.

Zalety mieszanek:

• są wysokowydajne
• udają się na różnych typach gleb, trawy tolerują odczyn gleby lekko kwaśny, natomiast mieszanki z udziałem motylkowatych a szczególnie lucerny, wymagają odczynu zbliżonego do obojętnego
• są chętnie pobierane przez zwierzęta
• zwiększają wydajnosć mleczną krów

Agrotechnika:

• Siew

- Termin siewu.

Wyróżniamy dwa terminy siewu, wiosenny, od początku kwietnia do pierwszych dni maja, oraz jesienny, od połowy sierpnia do połowy września. Szczególną uwagę trzeba zwrócić na suszę, która powoduje usychanie siewek i przerzedzanie zasiewów. Nasiona które raz wykiełkowały, powtórnie tego nie uczynią, dlatego należy przestrzegać terminów agrotechnicznych, wiosną siać wcześniej ze względu na suszę, jesienią ze względu na przymrozki .

- llość wysiewu

Norma wysiewu mieszanek traw firmy Barenbrug wynosi ok. 45 kg/ha. Obniżenie normy wysiewu nasion jest możliwe w sytuacji stworzenia bardzo dobrych warunków glebowych do ich skiełkowania, lecz jest nie zalecane ze względu na możliwość intensywniejszego zachwaszczenia plantacji.

- Głębokość wysiewu

Nasiona mieszanek traw i motylkowatych są niewielkie. Z tego względu powinny być wysiewane do gleby na głębokość od 1 do 2 cm. Nasiona umieszczane głębiej wschodzą gorzej, gdyż kiełek ma do pokonania dłuższą drogę, na którą nie wystarczy składników zapasowych znajdujących się w nasionach. Po wykonaniu siewu zalecane jest wałowanie pola lub łąki.

- Rozstaw rzędów

Odstęp między rzędami jest uzależniony od siewnika. W przypadku siewników zbożowych lub siewników do siewu bezpośredniego w darń, powinien on wynosić do 10 cm. Gdy wykorzystujemy siewniki rzędowe korzystnie jest wykonać siew krzyżowy aby zwiększyć zagęszczenie siewu.

- przygotowanie nasion do siewu

W mieszance znajdują się nasiona o różnej masie. Cięższe nasiona podczas transportru opadają na dno worka, wówczas mieszanka ulega rozwarstwieniu, z tego względu przed wysianiem mieszanki traw nasiona należy wymieszać.

• Nawożenie

- Mineralne

Największy wpływ na wielkość plonowania runi pastwiskowej i łąkowej ma nawożenie. W przypadku nawożenia pastwisk trzeba uwzględnić odchody pozostawione w czasie wypasu przez zwierzęta. Z odchodów zwierzęcych do gleby przedostaje się około 10% azotu, 30 – 40% fosforu i 70% potasu, toteż w bilansie nawożenia pastwisk należy koniecznie uwzględnić zwrot składników pokarmowych w odchodach zwierzęcych.

Azot jest niezbędnym skladnikiem plonotwórczym oraz decydującym o poziomie białka w roślinie. Rocznie powinno się wysiewać w czystym składniku od 180 do 250 kg/ha azotu.

Fosfor jest również niezbędnym składnikiem pokarmowym w nawożeniu użytków zielonych. Pierwiastek ten bierze udział w oddychaniu, fotosyntezie, przemianach azotowych, metaboliźmie tłuszczowym. W następstwie nawożenia fosforem rośliny reagują wzrostem plonu biomasy, lepszym rozwojem systemu korzeniowego, poprawą jakości plonu, zwiększeniem udziału roślin motylkowatych w runi, a także większą aktywnością mikroflory glebowej. W okresie wegetacji należy wysiać w czystym składniku od 80 do 100 kg/ha fosforu.

Potas jest pierwiastkiem, który odpowiada za gospodarkę wodną rośliny oraz sprzyja tworzeniu się węglowodanów rozpuszczalnych w wodzie, co zwiększa odporność roślin na niską temperaturę. Potasu powinno się wysiewać w czystym składniku od 120 do 180 kg/ha rocznie.

Magnez jest ważnym pierwiastkiem niezbędnym w nawożeniu użytków zielonych, którego rocznie powinno się wysiewać od 25 do 30 kg/ha. Istotnymi makroelementami dla wzrostu i rozwoju traw są także wapń, sód i siarka. Oprócz makroelementów duża rolę w nawożeniu użytków zielonych odgrywają mikroelementy takie jak cynk, bor, molibden, miedź.

-Organiczne

Nawozy organiczne poprawiają właściwości fizyczne gleby i wzbogacają jej życie biologiczne. Dostarczają jednocześnie makroelementów, np. kobaltu i miedzi. Optymalnym terminem stosowania nawozów organicznych jest okres jesienny. Zalecana dawka to 20-30 t/ha co 4-5 lat w przypadku obornika, 40 m sześciennych/ha rocznie w przypadku stosowania gnojowicy lub 25 m sześciennych/ha gnojówki. Stosowanie nawozów organicznych powinno być ograniczone w przypadku dużej zasobności kompleksu sorpcyjnego gleby w składniki pokarmowe, zwłaszcza azot i potas, gdyż zbyt wysokie dawki tego typu nawozów mogą przyczynić się do zachwaszczenia runi pastwiskowej chwastami potaso- i azotolubnymi.

• Walka z zachwaszczeniem.

Najczęściej stosowanym sposobem odchwaszczania użytków zielonych jest koszenie pielęgnacyjne, które wykonuje się, gdy chwasty wraz z trawami osiągną wysokość 15 cm. Ze względów ekologicznych rezygnuje się raczej z chemicznej walki z chwastami na łąkach i pastwiskach. W sporadycznych przypadkach zaleca sie środki, np. do niszczenia takich chwastów jak sity kępiaste i szczawie. Podczas ich zwalczania musimy się jednak liczyć z tym, że w mieszance trawiasto-motylkowatej po zabiegu pozostaną tylko trawy, gdyż herbicydy oprócz chwastów zniszczą także koniczyny.

• Przemienne wykorzystanie mieszanek

W żywieniu bydła mlecznego ten sposób użytkowania pozwala na okresowe wypasanie bydła, jak również na uzyskanie z danej powierzchni zielonki o parametrach pozwalających na sporządzenie dobrej kiszonki. Sposób wykorzystania pastwiska przez bydło powinien być zorganizowany w taki sposób, aby ograniczyć negatywne skutki przebywania zwierząt na danej powierzchni. Wychodząc z założenia, że w gospodarstwie jest 10 krów, każda z nich potrzebuje około 1,5 ara pastwiska na dzień, a okres przebywania jednej sztuki na danej powierzchni wypasanej nie powinien być dłuższy niż 3 dni, to powierzchnia dla przykładowego stada wyniesie:

1,5 ara x 3 dni x 10 sztuk = 45 arów.

Bydło należy wyprowadzać na pastwisko z chwilą , gdy trawa w mieszance osiągnie wysokość 10 do 15 cm. Przetrzymywanie bydła zbyt długo na danej powierzchni może spowodować zahamowanie odrostu gatunków traw wysokich, a w konsekwencji zachwianie równowagi w składzie runi użytku zielonego.

• Przygotowanie kiszonki z traw

Przygotowując kiszonkę na bazie mieszanek BARENBRUG, ważne jest przestrzeganie prawidłowych zasad technologicznych. Właściwy zbiór i konserwacja zielonki pozwoli na otrzymanie dobrej jakościowo kiszonki, która w sposób istotny może wpłynąć na bilans dawki żywieniowej. Decydujacy wpływ na jakość produkowanej kiszonki z traw ma termin ich koszenia. Trawy późno skoszone, np. w czasie kwitnienia, zawierają wiecej suchej masy i włókna niż te, które zostaną skoszone w fazie strzelania w źdźbło. Wyższa zawartość włókna zmniejsza strawność, pogarszając jednoczesnie wykorzystanie składników pokarmowych. Prawidłowym terminem koszenia jest osiągnięcie przez trawy tzw. dojrzałości kiszonkowej, co ma miejsce w początkowym okresie kłoszenia. Przystępując do zakiszania traw, należy również zwrócić uwagę na zawartość suchej masy w runi. Powinna ona wynosić od 30 do 40%.W sprzyjających latach z mieszanek firmy BARENBRUG można osiągnąć 8-15 ton suchej masy z hektara. W zależności od typu mieszanki uzyskuje się w roku od 3 do 5 pokosów wysokojakościowej runi.